ເສັ້ນທາງເຊືອກສູນຫາຍແລ້ວ

ເມື່ອເວົ້າເຖິງການຜ່ານຂ້າມແມ່ນ້ຳໂດຍໃຊ້ເສັ້ນທາງເຊືອກ, ກໍແມ່ນເລື່ອງທີ່ ທ່ານໝໍ ເຕິ້ງຊຽນດຸຍ ຈາກບ້ານລາມ້າດີ ເມືອງຊີຢູລ້ຽງ ເມືອງຟູກົງ ແຂວງຢຸນນານ ຍັງບໍ່ສາມາດລືມໄດ້. ລາວໄດ້ເຮັດວຽກດ້ານການແພດມາເປັນເວລາ 38 ປີ, ແລະ ລາວໄດ້ອາໄສ ເສັ້ນທາງເຊືອກເພື່ອເດີນທາງໄປກັບສອງຝັ່ງແມ່ນໍ້ານູ ເປັນເວລາ 28 ປີ.

ແຕ່ກ່ອນ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນກາງເວັນຫຼືກາງຄືນ, ຫຼືມີລົມມີຝົນ, ເມື່ອລາວໄດ້ຮູ້ວ່າຊາວບ້ານທີ່ຢູ່ຝັ່ງກົງກັນຂ້າມຕ້ອງການການຊ່ວຍເຫຼືອ, ທ່ານໝໍ ເຕິ້ງຊຽນດຸຍ ຈະເອົາກ່ອງຢາເປ້ຢູ່ທາງຫລັງຂອງລາວຢູ່ສະເຫມີ ແລະ ຂ້າມແມ່ນ້ຳໂດຍເສັ້ນທາງເຊືອກໄປຫາບ້ານຂອງຊາວບ້ານ .

ທ່ານໝໍ ເຕິ້ງຊຽນດຸຍ ເຄີຍຂ້າມແມ່ນ້ຳໂດຍເສັ້ນທາງເຊືອກຫຼາຍເທື່ອນັບຄັ້ງບໍ່ໄດ້, ແລະ ກໍເກີດສະພາບອັນຕະລາຍຫຼາຍເທື່ອ...

ດຽວນີ້ເສັ້ນທາງຊີມັງເຂົ້າໄປຮອດໃນບ້ານ, ແລະ ຢູ່ ແມ່ນໍ້ານູມີຂົວຫລາຍແຫ່ງ. ໃນ ກໍລະນີເກີດເຫດສຸກເສີນ ທ່ານໝໍ ເຕິ້ງຊຽນດຸຍ ແມ່ນຈະຂັບລົດອອກໄປ.

ໃນອະດີດ, ຕ້ອງໃຊ້ເວລາຢ່າງໜ້ອຍ 4 ຫລື 5 ຊົ່ວໂມງເພື່ອໄປຫາບ້ານທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກທີ່ສຸດ, ແຕ່ວ່າດຽວນີ້ໃຊ້ເວລາຂັບຂີ່ພຽງແຕ່ 30 ຫາ 40 ນາທີ.

ການຈໍລະຈອນໄດ້ຮັບການປັບປຸງ, ຜະລິດຕະພັນກະສິກຳທີ່ມີເອກະລັກພິເສດຂອງບ້ານໄດ້ຂາຍດີ, ນັກທ່ອງທ່ຽວກໍ່ມາແລ້ວ, ເສດຖະກິດກໍ່ດີຂຶ້ນ.

ດຽວນີ້, ບ້ານລາມ້າດີ ໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດການຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກ.ທ່ານໝໍ ເຕິ້ງຊຽນດຸຍ ກ່າວດ້ວຍຮອຍຍິ້ມວ່າ "ນອກຈາກ ໂຄງການສຳຜັດປະສົບການທ່ອງທ່ຽວ, ບໍ່ມີຜູ້ໃດທີ່ຕ້ອງມາຂ້າມສາຍນໍ້າໂດຍໃຊ້ເສັ້ນທາງເຊືອກອີກຕໍ່ໄປ." ດຽວນີ້, ສິ່ງທີ່ຫຼາຍທີ່ສຸດຢູ່ແມ່ນ້ຳນູແມ່ນຂົວ.